Είναι το ιδανικό τελείωμα του γεύματος των Ευχαριστιών. Το γλυκό στην αρχική του μορφή συναντάται στην αρχαία Ελλάδα όπου παρασκευάζονταν με αρκετά διαφορετικό τρόπο. Οι αρχαίοι Έλληνες έτρωγαν την μηλόπιτα σαν κυρίως πιάτο και αλμυρή. Το ίδιο έκαναν και οι Ρωμαίοι στα χρόνια της αυτοκρατορίας τους. Η μηλόπιτα, στην αλμυρή της εκδοχή, ήταν για τους Ρωμαίους εκλεκτό έδεσμα που σερβίρονταν μόνο σε αυτοκρατορικά δείπνα, τις περισσότερες φορές ως συνοδευτικό. Η μηλόπιτα απαντάται ως γλυκό για πρώτη φορά το 1589 στην Αγγλία. Στην συνέχεια κατεβαίνει στην Μεσόγειο, στην αρχή σε Ιταλία και Ελλάδα, έπειτα στην Ισπανία, ενώ πολύ γρήγορα η φήμη της εξαπλώνεται και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Υπάρχουν πάρα πολλές διαφορετικές εκδοχές και παραλλαγές της μηλόπιτας. Μηλόπιτα με καρύδια, κέικ μηλόπιτα, ισπανική μηλόπιτα, αλλά μια απο τις γνωστότερες και πιο διαδεδομένες πλέον εκδοχές είναι η tarte tatin. Οι αδελφές Tatin ζούσαν στην πόλη Lamote στα τέλη του 19ου αιώνα και συντηρούσαν οικογενειακό πανδοχείο. Αν η αδέξια Καρολίν Τατέν δεν είχε κάψει τα μήλα της τάρτας της, με αποτέλεσμα να καραμελώσουν και στη συνέχεια να την αναποδογυρίσει για να κρύψει το λάθος από τους πελάτες, η γαλλική κουζίνα θα είχε στερηθεί ένα από τα διασημότερα επιδόρπια της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου