Κοτόπουλο με μελιτζάνες ψητές.

Υλικά για 4 άτομα
7-8 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο
1 κοτόπουλο κομμένο σε μερίδες
1 κονσέρβα ντομάτα κονκασέ
4 μεγάλες μελιτζάνες (περίπου 2 κιλά)
3 σκελίδες σκόρδο
2 κ.σ φρέσκια μαντζουράνα
3 κ.σ φρέσκο θυμάρι
2 κ.σ φρέσκια ρίγανη
2-3 φύλλα δάφνης
1 ξύλο κανέλας
αλάτι και φρεσκοτριμμένο πιπέρι

  Πλένουμε το κοτόπουλό μας καλά και το τεμαχίζουμε. Σε μια μεγάλη κατσαρόλα βάζουμε το λάδι και το αφήνουμε να ζεσταθεί αρκετά, έπειτα σοτάρουμε το κοτόπουλο καλά από όλες τις πλευρές, αφού πρώτα το έχουμε στεγνώσει, σκουπίζοντάς το ταμποναριστά με λίγο χαρτί κουζίνας.Προσθέτουμε το σκόρδο ψιλοκομμένο. Χαμηλώνουμε την φωτιά σε μέτρια και προσθέτουμε την ντομάτα, αλάτι, πιπέρι και τα μυρωδικά και βράζουμε για 10 λεπτά με σκεπασμένη την κατσαρόλα. Μόλις περάσουν τα 10 λεπτά ρίχνουμε λίγο ζεστό νερό (αν έχουμε ζωμό ακόμα καλύτερα) για να σκεπάσουμε το κοτόπουλο μέχρι την μέση, σκεπάζουμε την κατσαρόλα και συνεχίζουμε τον βρασμό σε χαμηλή φωτιά για περίπου μισή ώρα.
  Όσο σιγοβράζει το κοτόπουλο, ψήνουμε τις μελιτζάνες. Τις τρυπάμε με ένα πιρούνι  και τις βάζουμε στο φούρνο,στο γκρίλ, σε πολύ δυνατή φωτιά και τις ψήνουμε από όλες τις πλευρές μέχρι η πέτσα τους να ζαρώσει, να καεί και να μαλακώσει η σάρκα τους. Μόλις κρυώσουν τις ξεφλουδίζουμε με τα χέρια και τις κόβουμε σε 6 μεγάλα κομμάτια.
  Ρίχνουμε τα κομμάτια της μελιτζάνας και τα μυρωδικά μέσα στην κατσαρόλα, μαζί με το κοτόπουλο και ανακατεύουμε. Ελέγχουμε το αλάτι και το πιπέρι κι αν χρειαστεί συμπληρώνουμε. Αφήνουμε να βράσει για ακόμα 20-25 λεπτά, μέχρι η σάλτσα να πήξει, κατεβάζουμε από την φωτιά, αφήνουμε λιγάκι να κρυώσει και σερβίρουμε.
  Tips: Μην βάλετε πάρα πολύ νερό γιατί ίσως χρειαστεί παραπάνω χρόνος για να πήξει η σάλτσα και υπάρχει περίπτωση να ''λιώσει'' το κοτόπουλο σας αν το παραψήσετε και να χαλάσει η εικόνα του πιάτου σας. Επίσης για να γίνει η σάλτσα πιο κόκκινη μπορείτε να προσθέσετε 1-2 κουταλιές της σούπας συμπυκνωμένο πολτό ντομάτας. Αν τελικά χρησιμοποιήσετε πολτό ντομάτας προσθέστε και μια πρέζα ζάχαρη στην συνταγή. Μπορείτε επίσης να σερβίρετε μαζί με ρύζι πιλάφι.

Αγγουροσαλάτα

Υλικά για 4 άτομα.
2 αγγούρια                                                  
10 ελιές καλαμών                                        
2-3 κ.σ. ξύδι βαλσαμικό
2 κρεμμύδια φρέσκα                                  
χυμό από μισό λεμόνι
1-2 καυτερές πιπεριές                                
φρέσκο δυόσμο
2 κ.γ. σουσάμι
ελαιόλαδο
αλάτι και πιπέρι

  Καθαρίζουμε τα αγγούρια (αν θέλουμε μπορούμε να τα πλύνουμε πολύ καλά και να τα αφήσουμε με την φλούδα τους ώστε να έχουμε πιο έντονο πράσινο χρώμα στην σαλάτα μας) τα κόβουμε κατά μήκος στην μέση και κατόπιν στα τέσσερα. Κόβουμε τα τέταρτα σε κομμάτια του ενός εκατοστού και τα βάζουμε σε μια μπασίνα.
  Βγάζουμε τα κουκούτσια από τις ελιές, τις κόβουμε και τις τοποθετούμε σε ένα μπολ. Ρίχνουμε μέσα στο μπολ με τις ελιές το ξύδι,το λεμόνι και τις σπρώχνουμε ελαφρά για να δώσουν στο ξύδι την αλμύρα τους. Στη συνέχεια αφαιρούμε τους σπόρους από τις καυτερές πιπεριές και τις ψιλοκόβουμε. Ψιλοκόβουμε το φρέσκο κρεμμύδι, τον δυόσμο και τα προσθέτουμε στην όλα στην μπασίνα μαζί με το αγγούρι. Προσθέτουμε το σουσάμι, το αλάτι, το πιπέρι και μπόλικο ελαιόλαδο. Ανακατεύουμε όλα τα υλικά μαζί στην μπασίνα, δοκιμάζουμε, προσθέτουμε αλάτι αν χρειαστεί και σερβίρουμε.
  Tips: Δεν πρέπει να παραλείψουμε ούτε ένα υλικό. Το τονίζω για εκείνους που ίσως να μην τρώνε καυτερή πιπεριά. Η συνταγή είναι τελείως διαφορετική χωρίς την καυτερή πιπεριά ή τον φρέσκο
δυόσμο, χάνει όλη την ουσία της. Το ίδιο συμβαίνει αν προσθέσουμε κάποιο υλικό π.χ φέτα ή παξιμάδι. Φτιάξτε την συνταγή όπως είναι και είμαι σίγουρος ότι θα σας αρέσει. Καλή σας όρεξη.

Σουπίες με σπανάκι

Υλικά                                                                για 4 μερίδες
700 γρ.σουπιές καθαρισμένες                              5,10€
500 γρ. κρεμμύδι ψιλοκομμένο                           0,30€
500 γρ. σπανάκι                                                      1,30€
150 γρ. έξτρα παρθένο ελαιόλαδο                      0,80€
100 γρ. λευκό ξηρό κρασί                                     0,30€
100 γρ. άνηθο
50 γρ. μαϊντανό
50 γρ. δυόσμο
ξύσμα από μισό λεμόνι
χυμό από ένα λεμόνι
αλάτι
πιπέρι
Συνολικό κόστος                                                     7,80€  

  Βουτάμε το σπανάκι σε βραστό νερό και το αφήνουμε για τρία λεπτά, έπειτα το βουτάμε σε παγωμένο νερό, το αφήνουμε για ένα λεπτό, το στραγγίζουμε δυνατά με το χέρι μας και πετάμε το ζουμί του. Με αυτόν τον τρόπο το σπανάκι θα κρατήσει το ζωντανό πράσινο χρώμα του και θα αποφύγουμε τα περιττά υγρά του. Σε ένα σουρωτήρι βάζουμε τις σουπιές μας καθαρισμένες και  κομμένες σε πολύ λεπτές λωρίδες. Τις αφήνουμε να στραγγίξουν καλά.
  Βάζουμε τα 2/3 του ελαιόλαδου σε ένα μεγάλο τηγάνι και μέσα σε αυτό τσιγαρίζουμε το κρεμμύδι σε δυνατή φωτιά. Μόλις μαλακώσει προσθέτουμε τις σουπιές και συνεχίζουμε να τσιγαρίζουμε για ακόμα 3 λεπτά. Στη συνέχεια ρίχνουμε τα μυρωδικά, το ζεματισμένο σπανάκι, το αφήνουμε για 1 λεπτό και σβήνουμε με το λευκό κρασί. Αφήνουμε μισό λεπτό να εξατμιστεί το αλκοόλ και προσθέτουμε τον χυμό και το ξύσμα λεμονιού. Αλατοπιπερώνουμε και προσθέτουμε το 1/3 του ελαιόλαδου. Δοκιμάζουμε για να ρυθμίσουμε την οξύτητα, προσθέτουμε λεμόνι αν χρειαστεί και σερβίρουμε.
                                   

Μηλοπιτάκια

Υλικά                                                                      για 12 ατομικές μηλόπιτες

2 μήλα                                                                                 0,90 €

3 κ σ. μαρμελάδα βερίκοκο                                                  2 €

1 συσκευασία φύλο για γλυκά                                        3,10 €
2 κ σ. νερό

Κανέλα

Ζάχαρη άχνη

Συνολικό κόστος                                                                 6,00€

   Κόβουμε τα μήλα στα δύο και έπειτα σε λεπτές ομοιόμορφες φέτες. Τα βάζουμε σε νερό μαζί με λίγες σταγόνες λεμόνι και τα ζεσταίνουμε περίπου για 3 λεπτά στο φούρνο μικροκυμάτων για να μαλακώσουν. Με ένα πλάστη λεπταίνουμε λίγο τα έτοιμα φύλα και τα κόβουμε κάθετα σε λωρίδες πάχους περίπου 3 δαχτύλων. Σε ένα μπολ ρίχνουμε την μαρμελάδα και δύο κ σ. νερό, ανακατεύουμε και βάζουμε το μείγμα στο φούρνο μικροκυμάτων για 3 λεπτά. Απλώνουμε το μείγμα στις λωρίδες απ’ το φύλο που έχουμε κόψει πριν, πάνω τους στρώνουμε κατά μήκος τις λεπτές φέτες του μήλου, με το μέρος της φλούδας προς τα πάνω. Φροντίζουμε το μήλο να καλύπτει το μισό μέρος του φύλου και να βγαίνει και λίγο προς τα πάνω. Διπλώνουμε το φύλο στην μέση και τυλίγουμε σε ρολό.

 Τοποθετούμε το ρολάκι μέσα σε βουτυρωμένα φορμάκια με την φορά των μήλων προς τα πάνω. Τα βάζουμε στο φούρνο στους 180 βαθμούς κελσίου για 40 με 45 λεπτά περίπου, στην ρύθμιση για ψήσιμο με αέρα. Τα βγάζουμε από τον φούρνο, τα ξεφορμάρουμε και πασπαλίζουμε με ζάχαρη άχνη, τριμμένη κανέλα και τα σερβίρουμε.

Καρμπονάρα

Υλικά                                                     για 4 μερίδες

500 γρ. ζυμαρικά λιγκουίνι                        0,90€
5 κρόκους αυγών                                                1€  
250γρ. παρμεζάνα                                       3,90€  
6κσ. λευκό κρασί                                         0,40€
400γρ.πανσέτα                                              2,4€
2κσ.ελαιόλαδο                                             0,40€
Nερό
Aλάτι,πιπέρι
Συνολικό κόστος                                               9€

  Βράζουμε τα μακαρόνια μας σε άφθονο, ελαφρώς αλατισμένο νερό. Δεν αλατίζουμε το νερό πολύ όπως κάνουμε συνήθως όταν βράζουμε μακαρόνια γιατί θα κρατήσουμε ένα ποτήρι από αυτό το νερό και θα το βάλουμε αργότερα στην σάλτσα μας. Επειδή η σάλτσα μας στην ουσία είναι μία σάλτσα τυριού θα είναι από μόνη της αρκετά αλμυρή. Όση ώρα περιμένουμε να ζεσταθεί το νερό που θα  βράσουν τα μακαρόνια μας βάζουμε στην φωτιά ένα τηγάνι με το λάδι, μόλις ζεσταθεί καλά ρίχνουμε την πανσέτα την οποία την έχουμε κόψει σε κύβους και την αφήνουμε να σοταριστεί αρκετά.
  Μόλις βράσουν τα λιγκουίνι μας κρατάμε ένα ποτήρι νερό από εκείνο του βρασμόυ, τα σουρώνουμε και  τα ξαναβάζουμε στην κατσαρόλα που έβραζαν. Σε ένα μπολ ανακατέβουμε καλά τους κρόκους, το κρασί και το νερό που έχω κρατήσει από το βράσιμο των ζυμαρικών. Έπειτα προσθέτω το τυρί, μπόλικο φρεσκοτριμμένο πιπέρι,την πανσέτα, ρίχνω το μίγμα στην κατσαρόλα με τα μακαρόνια (αφού την έχω κατεβάσει από την φωτιά) και ανακατεύω πολύ γρήγορα για περίπου ένα λεπτό έτσι ώστε να μην ψηθεί το αυγό. Εναλλακτικά φροντίζουμε να έχουμε φτιάξει την σάλτσα μας σε ένα αρκετά μεγάλο μπολ ώστε να ρίξουμε τα μακαρόνια, αφού τα σουρώσουμε, μέσα σε αυτό. Με την δεύτερη μέθοδο είναι απόλυτα σίγουρο ότι το αυγό μας δεν θα κόψει.
   Τέλος πιάνουμε τα μακαρόνια με μια πιρούνα ή με μια λαβίδα και σερβίρουμε, κατά προτίμηση σε ένα ζεστό πιάτο. Τρίβουμε από πάνω λίγη ακόμα παρμεζάνα κι αν θέλουμε λίγο ακόμα μαύρο πιπέρι. Τελευταία πινελιά,λίγες σταγόνες έξτρα παρθένου ελαιόλαδου.

Κρητικός ντάκος

Υλικά                                                                                 για 2 ντάκους

2 κριθαροκουλούρες στρογγυλές (κουκουβάγια)            0,80€
2 ντομάτες                                                                                0,52€
80 γρ. φέτα                                                                              0,78 €
80γρ. ξυνομηζύθρα                                                                0,32€
4 κσ. ελαιόλαδο                                                                       0,30€
Ρίγανη,θυμάρι,αλάτι,πιπέρι
Νερό
Συνολικό κόστος                                                                     2,72€

   Μουλιάζουμε τα παξιμάδια σε λίγο νερό για περίπου 20'' (όσο πιο πολλή ώρα τόσο πιο μαλακά θα γίνουν). Τρίβουμε από πάνω την ντομάτα με την χοντρή πλευρά του τρίφτη και την αλατίζουμε ελαφρώς. Σπάμε το τυρί σε κομμάτια με τα χέρια μας και το ρίχνουμε πάνω από την ντομάτα. Προσθέτουμε το ελαιόλαδο, λίγη ρίγανη, λίγο θυμάρι και λίγο φρεσκοτριμμένο πιπέρι. Αφήνουμε τον ντάκο να σταθεί για 1-2 λεπτά ώστε να κατεβάσει η ντομάτα τα υγρά της και να τα απορροφήσει το παξιμάδι και σερβίρουμε.

Λικέρ ρόδι

Υλικά                                                                   Για 400 ml

3-4 ρόδια (τους σπόρους)                                              2€      
1 νεροπότηρο τσίπουρο χωρίς γλυκάνισο                 2€      
1 νεροπότηρο ζάχαρη                                               0,45€      
1 ξύλο κανέλας                                                           0,20€
2 γαρύφαλλα                                                              0,10€
Συνολικό Κόστος                                                       4,75€

Αφού τα πλύνουμε, αφαιρούμε τους σπόρους από 3-4 κατακόκκινα (αν βρούμε) ρόδια. Βάζουμε μια κατσαρόλα στην φωτιά, ρίχνουμε τους σπόρους από τα ρόδια (μαζί με τα υγρά που έχουν βγάλει), το τσίπουρο, την ζάχαρη, την κανέλα και τα γαρύφαλλα. Ανακατεύουμε και από την ώρα που θα αρχίσει να βράζει, το αφήνουμε για 2-3 λεπτά και σβήνουμε την φωτιά.
Αφήνουμε την κατσαρόλα πάνω στο μάτι για 30 λεπτά και όταν παγώσει την σκεπάζουμε και την βάζουμε στην άκρη για 24 ώρες. Αφού περάσουν οι 24 ώρες, το περνάμε από σουρωτήρι και διπλό τουλπάνι. Το βάζουμε σε καθαρά μπουκάλια, καλύτερα αποστειρωμένα, και είναι έτοιμο.

Αν το θέλουμε πιο δυνατό ρίχνουμε στην κατσαρόλα μόνο το 1/3 από το τσίπουρο και το υπόλοιπο το προσθέτουμε στο τέλος και κατευθείαν στα μπουκάλια.

Μηλόπιτα

 
 Είναι το ιδανικό τελείωμα του γεύματος των Ευχαριστιών. Το γλυκό στην αρχική του μορφή συναντάται στην αρχαία Ελλάδα όπου παρασκευάζονταν με αρκετά διαφορετικό τρόπο. Οι αρχαίοι Έλληνες έτρωγαν την μηλόπιτα σαν κυρίως πιάτο και αλμυρή. Το ίδιο έκαναν και οι Ρωμαίοι στα χρόνια της αυτοκρατορίας τους. Η μηλόπιτα, στην αλμυρή της εκδοχή, ήταν για τους Ρωμαίους εκλεκτό έδεσμα που σερβίρονταν μόνο σε αυτοκρατορικά δείπνα, τις περισσότερες φορές ως συνοδευτικό. Η μηλόπιτα απαντάται ως γλυκό για πρώτη φορά το 1589 στην Αγγλία. Στην συνέχεια  κατεβαίνει στην Μεσόγειο, στην αρχή σε Ιταλία και Ελλάδα, έπειτα στην Ισπανία, ενώ πολύ γρήγορα η φήμη της εξαπλώνεται και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
 
 Υπάρχουν πάρα πολλές διαφορετικές εκδοχές και παραλλαγές της μηλόπιτας. Μηλόπιτα με καρύδια, κέικ μηλόπιτα, ισπανική μηλόπιτα, αλλά μια απο τις γνωστότερες και πιο διαδεδομένες πλέον εκδοχές είναι η tarte tatin. Οι αδελφές Tatin ζούσαν στην πόλη Lamote στα τέλη του 19ου αιώνα και συντηρούσαν οικογενειακό πανδοχείο. Αν η αδέξια Καρολίν Τατέν δεν είχε κάψει τα μήλα της τάρτας της, με αποτέλεσμα να καραμελώσουν και στη συνέχεια να την αναποδογυρίσει για να κρύψει το λάθος από τους πελάτες, η γαλλική κουζίνα θα είχε στερηθεί ένα από τα διασημότερα επιδόρπια της.

Βέρος κρητικός.

 Ο ντάκος είναι μια αμιγώς παραδοσιακή κρητική συνταγή. Ξεκίνησε από την δυτική Κρήτη την δεκαετία του 1950. Λέγοντας ντάκο, εννοούμε το μακρόστενο παξιμάδι. Το ψωμί πλάθεται σε φρατζόλα, χαράσσεται σε φέτες, ψήνεται, κόβεται και ξαναψήνεται μέχρι να γίνει παξιμάδι. Ο ντάκος προϋπήρξε των στρογγυλών παξιμαδιών.

 Τα στρογγυλά παξιμάδια ήρθαν πολύ αργότερα. Ονομάστηκαν κουκουβάγιες επειδή είναι στρογγυλά με μία μεγάλη τρύπα στη μέση, και το σχήμα τους θυμίζει το κεφάλι του πτηνού της σοφίας. Μπορούμε επίσης να τα βρούμε και με άλλες ονομασίες όπως κριθαροκουλούρες ή φωλιές.

Καρμπονάρα η Ιταλική.

 Η carbonara ξεκίνησε από Ιταλία μεριά κι εκεί παρέμεινε. Αν θες να φας αληθινή καρμπονάρα χωρίς κρέμες γάλακτος, μανιτάρια κι άλλα, άσχετα, υλικά που προστέθηκαν πολύ αργότερα, φτιάξε μια carbonara όπως την έφτιαχναν οι ανθρακωρύχοι (carbonari) στα Απένινα Όρη στην περιοχή Abruzzo που βρίσκεται 50 χλμ. ανατολικά από τη Ρώμη. Βάλε πέννες και όχι σπαγγέτι. Να μπει η σάλτσα μέσα στις τρύπες του ζυμαρικού και να μείνει εκεί, έτσι έκαναν κι εκείνοι τότε.

  Το όνομα carbonara προήλθε λόγω του μαύρου πιπεριού που έριχναν από πάνω, το όποιο θυμίζει άνθρακα (carbone). Υπάρχει και μια δεύτερη εκδοχή, η οποία λέει ότι η carbonara πήρε την μορφή της το 1944 μετά την απελευθέρωση της Ρώμης, όπου μοιράζονταν στο πλήθος μια σκόνη που ήταν μείγμα αυγού και πανσέτας, το οποίο με την προσθήκη νερού γινόταν η σάλτσα που προσέθεταν στα ζυμαρικά τους.
 
Ποία εκδοχή είναι η αληθινή; Όσο και αν ψάξαμε δεν το μάθαμε, και μάλλον δεν θα το μάθουμε ποτέ, καθώς υπάρχουν κι άλλες 2-3 εκδοχές, τις οποίες ωστόσο δεν αξίζει να τις αναφέρουμε μιας και συγκεντρώνουν πολύ λιγότερες πιθανότητες να είναι αληθινές.
                                              

Καρμπονάρα... με μέτρο.

 Η καρμπονάρα είναι ένα χορταστικό πιάτο και για πολλούς ''ο βασιλιάς'' της μακαρονάδας. Πάμε να αναλύσουμε όμως τι πραγματικά μας προσφέρει και πόσο επιβαρύνει την υγεία μας.

Ας  μιλήσουμε αρχικά για τα μακαρόνια. Ποιος είναι ο λόγος για τον οποίο τρώμε αν εξαιρέσουμε εκείνον της επιβίωσης; Η ευχαρίστηση. Το μεγάλο ποσοστό τρυπτοφάνης που περιέχουν τα μακαρόνια παίζει σημαντικό ρόλο στην ψυχολογική διάθεση. Μεταξύ άλλων, τα ζυμαρικά μειώνουν τον κίνδυνο για καρκίνο του παχέος εντέρου, της ουροδόχου κύστης και των ωοθηκών. Επιπλέον βοηθούν και το καρδιαγγειάκο σύστημα, λόγω του συνδύασμου φυτικών ινών και φυοοιστρογόνων που περιέχουν. Τροφή δύναμης και ενέργειας λοιπον τα μακαρόνια, που περιέχουν σελήνιο, ασβέστιο, φώσφορο και πρωτείνες. Όμως στην συγκέκριμενη  συνταγή δεν είναι μόνα τους, έχουν για παρέα κρόκους αυγών, πανσέτα και μπόλικο τυρί. Πάμε να δούμε τη μεγάλη εικόνα λοιπόν.

 Η πανσέτα περιέχει πρωτείνες, σίδηρο, ψευδάργυρο, σελήνιο, ιχνοστοιχεία και σημαντικές ποσότητες βιταμινών του συμπλέγματος Β. Βεβαία το λιπάκι της το έχει η πανσέτα, οπότε πρέπει να είμαστε λίγο προσεκτικοί σε ό,τι αφορά την ποσότητα την οποία καταναλώνουμε. Ο κρόκος του αυγού περιέχει το 80% των θερμίδων του αυγού, βιταμίνες Α, D, E και Κ, σίδηρο, ασβέστιο και φώσφορο. Παχαίνει; Και βεβαία παχαίνει αλλα βοηθά το δέρμα μας, τα μάτια μας, το συκώτι και την καρδία μας.

Η παρμεζάνα διαθέτει στην σύνθεση της πολλά όπλα. Ασβέστιο, φώσφορο, ψευδάργυρο, μαγνήσιο, κάλιο και βιταμίνες Α και Β12. Το κακό με την παρμεζάνα είναι ότι ανήκει στα σκληρά τυριά. Και ποιό είναι το συστατικό που κάνει ένα τυρί σκληρό; Το αλάτι. Στην στήλη μας ''μύθοι και αλήθειες'' γράφουμε για την ιστορία της αυθεντικής καρμπονάρα. Το αλάτι είναι επίσης φυσικό συντηρητικό. Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο το επέλεξαν και οι ανθρακωρύχοι, γιατί άντεχε στις σκληρές συνθήκες και μπορούσαν να το έχουν πάντα μαζί τους.    

 Για όσους μπερδεύτηκαν για την καρμπονάρα, ισχύει ότι και για οποιοδήποτε άλλο φαγητό αυτής της κατηγορίας. Μας βοηθάει αρκετά, μας χορταίνει, αλλά παχαίνει, οπότε τρώμε με μέτρο.

Ρόδι. Το νέκταρ των θεών.

 Το ρόδι είναι πλούσιο σε βιταμίνες A, C, E, φυλλικό οξύ, σίδηρο, κάλιο και φυτικές ίνες, ενώ είναι και χαμηλής περιεκτικότητας σε θερμίδες. Μάλιστα ένα ρόδι καλύπτει το 40% της ποσότητας της βιταμίνης C και το 25% του φυλλικού οξεώς που έχει καθημερινά  ανάγκη ένας ενήλικας. Είναι πλούσιο σε τρείς διαφορετικές μορφές αντιοξειδωτικών ουσιών (τανίνες, ανθοκυανίνες, ελλαγικό οξύ).

  Σε πρόσφατες μελέτες μεταξύ άλλων 25 φρούτων, το ρόδι είχε την ισχυρότερη αντιοξειδωτική δράση σε κυτταρικό επίπεδο. Το ρόδι έχει επίσης αντιμικροβιακές, αντιφλεγμονώδεις, αντιβήχικες, στυπτικές, επουλωτικές και αντιδιαρροίκες ιδιότητες. Εμποδίζει την οξείδωση της κακής χοληστερίνης, που αποτελεί παράγοντα καρδιαγγειακών νοσημάτων. Προστατεύει από εγκεφαλικές βλάβες, ρίχνει την πίεση του αίματος και βελτιώνει την ερωτική λειτουργία ανδρών με πρόβλημα στύσης.
Συμβάλει επίσης στην πρόληψη του καρκίνου του δέρματος, του μαστού και του προστάτη. Χρησιμοποιείται τέλος για τη θεραπεία της χρόνιας διάρροιας, της δυσεντερίας, των αιμορραγιών και για την αντιμετώπιση της οστεοαθρίτιδας.

Λικέρ ρόδι. Από τους αλχημιστές στους μοναχούς.

  Από την αρχαιότητα το Punica grahatum, κατά κόσμον ρόδι, είχε μια ιδιαίτερη θέση στις αντιλήψεις για την διατροφή και την αντιμετώπιση των ασθενειών. Στις θεραπευτικές ιδιότητες του έχουν αναφερθεί ο Όμηρος, ο Θεόφραστος, ο Διοσκουρίδης, και ο Πλίνιος. Ο Μωάμεθ συμβούλευε τους πιστούς να τρώνε ρόδια για να τους απαλλάσσουν από πολλά κακά της ανθρώπινης φύσης.
   Σύμβολο της ζωής και της γονιμότητας, το ρόδι είναι πηγή πολύτιμων θρεπτικών συστατικών που χαρίζουν υγεία και ευεξία. Αποτελεί ένα από τα τρία ''ευλογημένα φρούτα'' του Βουδισμού. Στην ελληνική παράδοση είναι σύμβολο γονιμότητας και αιωνιότητας, γι' αυτό σε γάμους και την πρωτοχρονιά σπάμε ρόδια.

   Η λέξη λικέρ προέρχεται από το λατινικό liquyfacere που σημαίνει διαλύω και αναφέρεται στην διάλυση των αρωμάτων και των γεύσεων στο οινόπνευμα. Τα λικέρ τα εφηύραν οι αλχημιστές στην αρχή ως φάρμακα για να αντιμετωπίσουν διάφορες ασθένειες και ενοχλήσεις, ενώ στην συνέχεια προσπαθώντας να ανακαλύψουν το ελιξίριο της ζωής έπεσαν πάνω σε νέες γεύσεις. Έπειτα κάποιοι μοναχοί προσέθεσαν την ζάχαρη με σκοπό να κάνουν πιο εύγευστα τα διάφορα βότανα που καλλιεργούσαν. Έτσι, έφεραν γευστικά τα λικέρ ένα βήμα προς την μορφή που τα γνωρίζουμε σήμερα.

 Κάθε χώρα προσέθεσε τα δικά της στοιχεία. Φρούτα, βότανα, αρωματικά φυτά, λουλούδια, καθώς και μέλι. Ανακαλύφθηκαν επίσης διαφορετικοί τρόποι να ωριμάζει το λικέρ. Σε ξύλινα βαρέλια, σε μεταλλικά κτλ. Υπάρχουν επίσης διαφορετικοί τρόποι σερβιρίσματος σε κάθε χώρα, ανάλογα με τις ανάγκες και τις συνήθειες κάθε λαού. Το λικέρ ρόδι δεν είμαστε ακόμα και σήμερα σίγουροι σε πια χώρα πρωτοεμφανίστηκε. Οι φήμες για τα ελληνικά νησιά και συγκεκριμένα εκείνα του Ιονίου μπερδεύονται με εκείνες περί Ιταλίας, Ισπανίας και σε κάποιες περιπτώσεις Πορτογαλίας.

 Το μόνο σίγουρο είναι ότι το λικέρ ρόδι είναι ένα από τα παλαιότερα και πιο ευεργετικά για τον ανθρώπινο οργανισμό, αλλά αυτό θα το αναλύσουμε στην ενότητα  ''είμαστε ότι τρώμε''.

Μηλόπιτα. Δεν είναι αυτό που νομίζεις.

 Η μηλόπιτα εξαιτίας του κύριου συστατικού της (μήλο) περιέχει πολύ λιγότερες θερμίδες από άλλα κλασικά παραδοσιακά γλυκά. 100 gr μηλόπιτας περιέχουν 237 θερμίδες, 11 gr λιπίδια, 266 mg νάτριο, 65 mg κάλιο, 34 gr υδατάνθρακες, 1,6 g φυτικές ίνες, 1,9 g πρωτεΐνη. Περιέχει επίσης βιταμίνες A, C, ασβέστιο, μαγνήσιο και σίδηρο. Το θαυμάσιο αυτό γευστικό σύνολο περιέχει ζάχαρη, ωστόσο η ποσότητά της δεν είναι ικανή να μας βλάψει. Τα υπόλοιπα συστατικά της προσφέρουν προστασία στον οργανισμό μας. Επομένως τρώμε γλυκό χωρίς ανεπιθύμητες επιπτώσεις στην υγεία και την εμφάνισή μας.

Ντάκος. Κάτι μας κρύβει.

  Η κρητική διατροφή είναι μια από τις πιο υγιεινές στην Μεσόγειο και γενικά στον πλανήτη, ειδικά αν αναλογιστούμε τα διατροφικά σκάνδαλα και τους κινδύνους στην παραγωγική διαδικασία των τροφίμων. Εξελίσσεται συνεχώς και προσφέρει νέες προτάσεις για να καλύψει τις καταναλωτικές ανάγκες αλλά και για να προλάβει τις συνεχείς αξιολογήσεις λόγω της μεγάλης τουριστικής ανάπτυξης του νησιού. Μέσα στο χάος τις εξέλιξης, αλλά και χάριν οικονομίας χρόνου, μια συνταγή επιβιώνει λόγω της απλότητας της, της ταχύτητας, αλλά και της ασύγκριτης γεύσης της. Ο ντάκος.

  Τι πιο παραδοσιακό από μια κουκουβάγια τριμμένη ντομάτα και λίγη ξινομυζήθρα ή φέτα κάτω από την αγκαλιά μιας γενναιόδωρης δόσης κρητικού έξτρα παρθένου ελαιόλαδου; Κερασάκι αυτής της αλμυρής και δροσερής τούρτας η κάπαρη και τα μυρωδικά από της άγριες πλαγιές του ευλογημένου νησιού. Η σύσταση του ντάκου μπορεί να φαίνεται αθώα αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι, αφού παξιμάδι και ελαιόλαδο κρύβουν θερμίδες που αν συνδυαστούν με κάποιο άλλο πιάτο μπορούν να αποβούν μοιραίες ως προς την διατήρηση της σιλουέτας μας, γι’αυτό ο ντάκος πρέπει να καταναλώνεται μόνος του και όχι σαν συνοδευτικό κάποιου γεύματος.

  Το τυρί, με κύριο συστατικό του το γάλα, περιέχει ασβέστιο, πρωτεΐνες, φώσφορο και βιταμίνη D, αλλά η ποσότητα την οποία θα καταναλώσουμε απαιτεί προσοχή και μέτρο. Μια μερίδα μυζήθρα 80 γρ περιέχει περίπου 270 θερμίδες. Σε συνδυασμό με τις 314 θερμίδες που περιέχουν οι 2 κ.σ του ελαιόλαδου που λούζουν το τυρί υπάρχει ο κίνδυνος να ξεφύγουμε από τις θερμίδες που έχουμε στο μυαλό μας όσο αναφορά τον ντάκο καθώς και το παξιμάδι θα προσθέσει και εκείνο το κάτιτίς του, μιας και δεν είναι τίποτα άλλο από ψωμί με πολύ χαμηλή υγρασία.

  Για να λέμε και τα καλά εκτός από τα κακά, το παξιμάδι δεν περιέχει συντηρητικά και εκτός από νοστιμότατο είναι και πολύ πλούσιο σε φυτικές ίνες. Εμείς εκτός από τις παραλλαγές, όπως ο "ντάκος της χοληστερίνης" (τηγανητό αυγό πριν την ντομάτα), ο γλυκός ντάκος (γιαούρτι, μέλι, κανέλα ή σιρόπι/παγωτό ή σιρόπι σοκολάτας/γλυκό του κουταλιού βύσσινο) θα σας προτείνουμε μια λάϊτ παραλλαγή. Πολύ απλή, βάζουμε το μισό λάδι και αντικαθιστούμε το τυρί με πλήρη λιπαρά με ένα μικρότερης θερμιδικής αξίας.

Λίγα λόγια για εμάς

     Το blog αυτό έχει δημιουργηθεί στο πλαίσιο της εξάμηνης εργασίας μας για το μάθημα ''πρακτική εφαρμογή στην ειδικότητα'' του πρώτου εξαμήνου του τμήματος ''τεχνικός μαγειρικής τέχνης'' του Δ. ΙΕΚ Σαλαμίνας. Στόχος μας είναι να παρουσιάσουμε κάποιες κλασικές παραδοσιακές συνταγές της Μεσογείου και να αναλύσουμε τις θετικές και τις αρνητικές επιπτώσεις που επιφέρουν στην υγεία μας.

    Η ομάδα μας έχει όνομα ''κάτι καίγεται'' και αποτελείται από τους εξής μαθητευόμενους: Κωνσταντίνα Βαλόπητα, Μαρίνα Δέντε, Σοφία Καραγιάννη, Γιάννης Μακρής, Δημήτρης Μήλιας και Παντελής Σπαθής. Όλοι μας έχουμε σαν στόχο να ασχοληθούμε επαγγελματικά με την μαγειρική, η οποία είναι για εμάς πάθος, φαντασία, έμπνευση, χόμπυ και πάνω απο όλα ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μας.